Iako se u najpopularnijoj seriji svih vremena u Britaniji, a i šire, – „Mućke”, vide samo visoki stambeni blokovi Pekama i ulični prodavci koji nude robu, zanimljivo je zašto je baš to južno predgrađe Londona izabrano kao postavka za seriju, odnosno Del Bojev „šverc-komerc”. Tvorac „Mućki“, Džon Salivan je još kao dvanaestogodišnji dečak radio na pijacama i bio fasciniran pijačarima, koji su uglavom nosili jakne od jagnjeće kože, zlatan nakit, bučno se cenkali i nudili svoju šaroliku robu često sumnjivog porekla, pa je tako i nastao lik Del Boja. Pojava melanholije i tužnog izgleda, koji je takođe karakterisao sliku ovog kraja, upotpunjuje lik Rodnija.
Istorijat Pekama je veoma zanimljiv. Nekada je bio samo seoce parohije Kembervel. Ime je dobio po rečici Pek koja tuda protiče. Razvoj Pekama je tekao u dve faze. Ranija faza trajala je sve do 1860. godine. Novi okrug pod nazivom Pecam New Town (Pekam novi grad) izgrađen je na zemlji koju je posedovala porodica Hil, po kojoj glavna ulica tog dela Londona nosi ime – Peckaham Hill Road. Dalji razvoj Pekama potpomogao je dolazak javnog gradskog prevoza u ovaj deo grada –tramvaja, koje su vukli konji i železnice.
Sredinom dvadesetog veka veliki talas obnove zadesio je Pekam. Tada su nikli stambeni oblakoderi u koje su smeštani ljudi iz trošnih i oronulih kuća šestdesetih godina prošlog veka. Ovaj projekat je postao veoma popularan zbog toga što je ljudima ponudio znatno bolje uslove stanovanja. Nedugo zatim postao je najgore naseljena oblast zapadne Evrope. Vizija urbanog napretka pretvorila se u svoju suprotnost. Vandalizam, grafiti, podmetanje požara, pljačke postali su deo svakodnevice, pa je ta oblast postala poznata kao slivnik Londona, geto, naročito njen severni deo. Čuvena pekamska kriminalna organizacija The Peckham Boys i dalje je prisutna.
Tokom devedesetih Pekam postaje centar andergraund muzike, najviše zahvaljujući grupi vagabunda bespravno useljenih u napuštenu zgradu DHSS-a (Department of Health and Social Security – Odeljenje za zdravstvo i socijalnu sigurnost koje je postojalo dvedesetak godina, od 1966. do 1986.), koju su nazvali Dole house (Kuća socijalne pomoći). Godine 1989. ti bespravni useljenici sebe nazivaju Dole House Crew, a pridružuje im se još jedna grupa pod nazivom Green Circus i tu počinju sve češće de se održavaju svirke i žurke. Na spratu se nalazila velika prostorija za svirke, a prizemlje je bilo namenjeno rejv stejdževima. Tokom nedelje prazne sobe su koristili bendovi i umetnici. Poznati rok i ska-pank bendovi koji su tu redovno svirali su The Levellers, Citizen Fish, Radical Dance Fiction itd. Od februara 1990. zgrada je tokom svirki redovno bivala krcata i iz svega toga se izrodilo nekoliko urbanih festivala. Svirke su trajale sve do oktobra iste godine pošto je zgrada nasilno iseljena.
Tradicionalna Londonska zajednica koju je činila uglavnom radnička klasa, danas koegzistira sa različitim etničkim zajednicama poreklom iz Bangladeša, Kine, Indije, Irske, Nigerije, Pakistana, Turske, Istočne Evrope i Vijetnama. U toku je proces džentrifikacije nekih delova južnog Pekama. To znači da se stare jeftine zgrade u ovakvim radničkim naseljima pretvaraju u skupe zgrade za dobrostojeće pripadnike srednje clase. Oni se tu doseljavaju umesto prvobitnog stanovništva, koje sebi ne može da priušti povećanje dažbina i troškova života. Tako niču novi kafići, vinarije, specijalizovane prodavnice i umetnički ateljei.
U Pekamu i dalje postoji dosta bivših industrijskih i privrednih objekata pretvorenih u stanove i galerijske prostore u koje se useljavaju mahom neafirmisani umetnici. Nove galerije se rađaju svakog dana i u ovom uglu južnog Londona se mogu videti neki od najzanimljivijih primera moderne umetnosti. Napuštene zgrade služe kao podloga grafitima koji oduzimaju dah, video i svetlosnim instalacijama. Nekadašnji simbol urbane degradacije prolazi kroz novi period obnove i postaje sve popularnija turistička destinacija, naročito za mlade umetnike.
